JOGURTOWE CIASTO Z MORELAMI

~Obdrapuję paznokcie z resztek lakieru, choć wiem, że lepiej było by oskrobać marchewki. Dużo wiem, tak wiele rozumiem. I choć mam w sobie ogromna mądrość, życiową rozwagę, to i tak popełniam kolejne błędy. Uciekłam od swoich dwóch pasji kilka lat temu. Pokonałam granice nie do pokonania, tłumacząc się trzeźwym myśleniem i przyszłościowym podejściem. Przez cały ten czas gryzłam się w wewnętrzna stronę policzka, rwałam kolorowe schematy z nadzieją, że więcej o nich nie usłyszę. Żaliłam się i straciłam chęci – do poznania, nauki, ambitnej i ciężkiej, ale wartej trudu pracy, straciłam je nawet do samej siebie. Poczucie bezsilności w pewnych kwestiach określałam jako swoje nieudacznictwo czy słabość. I nigdy nie pomyślałam o tym inaczej. Nieświadomie przechrzciłam się na maszynę dzisiejszego świata, społecznego robota, którego zadaniem jest zdobywanie jak największego majątku i satysfakcji zawodowej określanej ilością zarabianych pieniędzy. Chciałam żyć na poziomie. Poziomie wyznaczanym przez materializm dwudziestego pierwszego, tak wysoce zmodernizowanego wieku.

~Uśmiechnęłam się i rozczuliłam. Jak piękne jest uczucie do drugiej osoby, gryz łatwej do osiągnięcia błogości, całe to zamieszanie w naszych duszach i ciepło rozchodzące się po moim ciele, gdy mówię szczere, ale tak przyjemne, słodkie, jak ganache z prawdziwie mlecznej czekolady, rozpływające się i delikatnie kapiące po malinowych wargach słowa, te z nuta głębokiego zrozumienia. Co widzę załzawionymi przez letnie słońce oczami, gdy przebiegam kolejne leśne pagórki w poszukiwaniu pustej dzikiej plaży, gdy szyszki niemiłosiernie kłują mnie w stopy, a z każdym krokiem coraz więcej truskawek ucieka z wiklinowego koszyka. Dlaczego wystawiając głowę przez okno jadącego z ekstremalna prędkością samochodu nie boję się o swoje życie, a oddycham mazurskim krajobrazem, zatapiając dłonie w silnym i orzeźwiającym wietrze. A gdy rumieni się ciasto, rumienią się moje policzki.

Wnikliwie badając swoje życie, potrzeby i emocje, posunęłam się do najodważniejszego kroku. Odbyło się to przy otrzepywaniu dłoni o świeżo wyprane spodnie i grzaniu policzków na emaliowanym kubku z prawdziwie gorzka herbata. Spotkałam długopis w swoich palcach, gotowy do przeniesienia treści moich myśli na zgnieciona kartkę. Postanowiłam pójść pod prąd. Za niespełnionymi jeszcze marzeniami, za chęcią gotowania i pisania, za ściskająca żołądek kropla naiwności. Zrobiłam coś najprostszego, najzwyklejszego,  coś, czego się po sobie nie spodziewałam.

Wracam do tego, co kocham,  bo dusza bez miłości gubi swoje istnienie.

A prostota jest najprzyjemniejszym odzwierciedleniem mieszkających w nas uczuć

Omijam wszelkie życiowe krawężniki przeszkód i utrudnień, jakie stwarzamy sobie sami. I swoją nową decyzją inspiruję się do zrobienia poniższego banalnego wypieku

JOGURTOWE CIASTO Z MORELAMI BEZ UŻYCIA MIKSERA /przepis na małą kwadratową blaszkę ciasta/

Potrzebujesz:

• 250g jogurtu greckiego
• 100g oleju lub innego płynnego tłuszczu
• 260g cukru
• łyżeczka ekstraktu z wanilii
• łyżeczka proszku do pieczenia
• 280g mąki pszennej
• 3-4 morele

uczulam! składniki powinny być w temperaturze pokojowej, w innym wypadku uzyskacie zakalca

Jak zrobić?

‘Mokre’ składniki mieszamy w jednej misce, w drugiej łączymy ze sobą te ‘suche’. Partiami wsypujemy suche do mokrych, ciągle mieszając. Ciasto wylewamy do blaszki, układamy umyte i pokrojone w dowolny kształt morele. Pieczemy w rozgrzanym piekarniku w 180-190 stopniach przez ok. 45-50 minut.